Świat kolejek wąskotorowych

Witam

Na stronie http://www.ciuchcia.eu/ w Aktualnościach galeria z obchodu szlaku Nowe Miasto - Grójec.

Świetna relacja,tylko należy się małe sprostowanie...



W 2002 roku dojechaliśmy pociągiem technicznym do Mogielnicy.

Pozdrawiam

Dla wszystkich zainteresowanych ŚK, PK i MK podaję, kontynuując temacik przerusztowany przez Jacentego, pewne ciekawe daty.

- Ostatni pociąg do Nowego Miasta dotarł 1 kwietnia 2001r. (Lxd2 + 3 lub 4 Bxhpi) była to wycieczka szkolna dla dzieci z Mogielnicy, ognicho jarano w Jastrzębii. Poprzedni pociąg dotarł 21 marca tegoż roku;

- Na stację Mogielnica parowóz przybył z pociągiem po raz ostatni w maju 2001r. Dudnienie diesla można było usłyszeć tu w lipcu 2002r. (na początku miesiąca). Był to pociąg gospodarczy prowadzony Lxd2-454 złożony z dwóch platform i brankardu. Zabrał on to, co pozostało w magazynach WDZ;

- Na stacji Mała Wieś 5 października 2003r. byłem pociągiem po raz ostatni. Był to skład Px48 + 2 Bxhpi (337+339) + Ftxh;

- Grójec. Ostatni pociąg zawitał tu 12 października 2003r. Był to ogólnodostępny pociąg turystyczny. Trzy rumuńskie klasy przyprowadził oczywiście Px48-3917. Potem jeszcze Grójec odwiedziła, na początku listopada 2003r., luzem Lxd2-465 wioząca pracowników i materiały do naprawy dachu budynku mieszkalnego;

-Bonus: 14 listopada 2004r. wraz z drezyniarzami i ich drezynką dojechaliśmy do Skowron, ale już miejscami trzeba było pchać wehikuł, gdyż za Pawłowicami i w dwóch miejscach za Małą Wsią szyny zostały zezbójowene... Do Grójca i nawet dalej drezynka dosyć często śmigała jeszcze ponad rok temu.

Posty z rozmowami o wznowieniu ruchu do Grójca wydzieliłem do nowego wątku.

Przeczytałem komentarze w kilku wątkach i postanowiłem, że napiszę właśnie tutaj :)

Grójecko-Piaseczyńska Wąskotorówka jest mi bliska przede wszystkim dlatego, że nieopodal Mogielnicy mieszka moja babcia. Przed laty jeżdżąc z mamą z Warszawy do babci, wysiadaliśmy z autobusu na przystanku Kozietuły-POM (obecnie: Kozietuły II), szliśmy wówczas żwirową obrośniętą po obu stronach żytem drogą, którą po kilkunastu metrach przecinały..... tory. Pomiędzy torami leżał kawał drewna. To było niesamowite: moja mama nie mogła mnie z tego przejazdu zabrać! Siadałem na szynach, chodziłem po nich, brałem w ręce kawałki tłucznia i rzucałem nimi przed siebie, ale zawsze między tory. Patrzyłem raz w lewo, raz w prawo, czy nie nadjeżdża pociąg, a moja mama krzyczała, żebym stamtąd zszedł, ponieważ musimy iść do babci (do przejścia mieliśmy ponad 3 km).

Pisząc to widzę to wszystko oczami kilkuletniego chłopca, który już wtedy marzył o tym, aby kiedyś przyjechać do Kozietuł pociągiem.....

Będąc u babci, zwłaszcza gdy wstałem wcześnie rano, słyszałem jadący przez Kozietuły pociąg i trąbiącą lokomotywę. To było takie fajne....

Wybaczcie, że napisałem trochę nie na temat, ale przypomniały mi się tamte czasy z przełomu lat 80-tych i 90-tych, ponieważ właśnie do tego przejazdu kolejowego w Kozietułach chcę nawiązać.

Gdy jeździliśmy z mamą do babci, to w POM-ie wysiadaliśmy tylko do wakacji 1991 roku: później sadownicy zaczęli masowo grodzić swoje pola i od 1992 roku wysiadaliśmy z autobusu przystanek wcześniej.

Przez wiele lat nie przechodziłem przez przejazd w Kozietułach, ale cały czas myślałem o nim. W połowie sierpnia 2002 roku po długich namowach moja mama zgodziła się na to, że pojedziemy od babci do Kozietuł rowerami.

Mój plan był taki: przejść torami z Kozietuł do Wodzicznej. Tak też zrobiliśmy. Po przyjechaniu do przejazdu kolejowego w POM-ie, po 10 latach nieobecności, wróciłem wspomnieniami do tamtych zabaw zabaw na torach.

Zaczęliśmy iść pomiędzy torami w stronę Wodziczny. Tory były nie zarośnięte. W pewnym momencie, w połowie drogi pomiędzy POM-em a mostkiem na łuku torów, zauważyłem ślady na szynach po jadącym pociągu. Ucieszyłem się, gdy to zobaczyłem. Pomyślałem: pociągi jeszcze tu czasem jeżdżą. Doszliśmy do Wodziczny. Byłem z tego nie krótkiego spaceru po podkładach kolejowych bardzo zadowolony! Niestety, nie było okazji, aby ten spacer powtórzyć.

Dopiero teraz, na tym forum, po 11 latach, z postu Jacka dowiedziałem się, że w 2002 roku jechał tamtędy pociąg :)

Teraz, po przeczytaniu różnych postów w różnych wątkach, mam takie pytanie: czy w związku z wysokimi kosztami przywrócenia do eksploatacji szlaku pomiędzy Grójcem a Nowym Miastem i koniecznością bieżącego, równie kosztownego, utrzymania szlaku z Piaseczna do Tarczyna (ewentualnie do Grójca) była rozpatrywana możliwość rozebrania szlaku z Grójca do Nowego Miasta nad Pilicą?

Może wydać się am absurdalne to, co napisałem, ale czasem trzeba coś zdemontować, aby coś zmontować. Szyny i podkłady, zamiast być rozkradane i niszczeć, byłyby używane na potrzeby aktualnie eksploatowanego odcinka. Jeżeli za X lat znajdą się pieniądze na odbudowę szlaku do Nowego Miasta nad Pilicą, to również będą pieniądze na nowe podkłady i szyny: może kiedyś będzie możliwość zdobycia na to środków finansowych z UE.

Co Wy na to?

Pozdrawiam
Łukasz

Jeśli się rozbierze szlak to na 99,99% nie będzie szansy na jego odbudowę.

Hm..... A jeżeli się nie rozbierze, to jaka jest szansa na przywrócenie ruchu do Nowego Miasta nad Pilicą?

Na pewno większa niż gdyby był rozebrany. To tak jak byś chciał przywrócić ruch na np: Nasielskiej, Sompolińskiej....

Szczególnie na Nasielskiej, np odcinek koło Winnicy lub sama stacja w Pułtusku, gdzie ogólnie gdy budowano kolejkę to nie do końca były załatwione sprawy notarialne i na tej podstawie właściciele lub ich potomkowie "odzyskali" kiedyś zagrabione tereny...
Z resztą jak ktoś pamięta akcje "METRO II" do Konstancina z autobusem szynowym RS1 z ADtranz'u jakie plany wobec kolejki były...,wiec lepiej tory niech leżą na wszelki wypadek...
 
Pozdrawiam z MMz

Racja, dzięki.....