Świat kolejek wąskotorowych

Właśnie moim oczom ukazało się taka wiadomość w sieci:
"Szanowni Państwo,
Przypadła mi w udziale bardzo smutna rola, aby poinformować Was, że w dniu dzisiejszym odszedł na Wieczną Służbę człowiek, którego przedstawiać chyba nie muszę - senior polskiego kolejnictwa, inż. Adam Gerstmann.
Pokoj Jego duszy."

Oddajmy cześć ostatniemu Dyrektorowi Dyrekcji Kolei Dojazdowych PKP

Msza i uroczystości pogrzebowe odbędą się w piątek 8 grudnia o godz. 12:00, na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach.

Dyrektor Kolei Dojazdowych w likwidacji lub, jak to koledzy opisują:

Tytuł: Odp: Wieczny Konkurs
Wiadomość wysłana przez: Kucyk on 17 Sierpień 2010, 22:45:27
Gerstmann lub Fronczak?
Oni żadnej nie przepuścili...
Nawet granicę działań bojowych ustanowili - swoistą linię demarkacyjną, którą stała się normalnotorowa S-Ł.
Gerstmann rezydujący w Piasecznie miał tereny łowów na północ od granicy, Fronczak (z Grójca) na południe.
No, jeśli któraś ze stron zapuściła się na teren obcy, odwet był nieunikniony.

Uj, ktoś nie znający dokładnie kontekstu Koledze Maćkowi właśnie drugiego minusa dał, a chyba nie powinien, i zaraz o tym napiszę, bo choć wiem, że poprawność polityczna nakazuje pisać teraz o szanowanym kolejarzu, wspaniałym ojcu, ostatnim dyrektorze, etc., ale pozwólcie że przełamię konwenanse i opowiem jako jeden z dawnych podwładnych Gerstmanna jak kolejarze Go zapamiętali.

- Szef był z Niego dobry, najważniejsze że nie był pamiętliwy. - I o pracy tyle, bo o wiele większa ilość kolejarskich wspomnień tyczy się tej części "pozasłużbowej".

Adam Gerstmann był niekwestionowanym królem towarzystwa. Błyskotliwy, grający zawsze pierwsze imprezowe skrzypce wodzirej i ulubieniec publiczności. Typ mówcy-gawędziarza przez którego opowiedziane historie powtarza się niemalże słowo w słowo.

Prawdziwy mężczyzna: zawsze elegancki, nie stroniący od tytoniowego dymka i szklaneczki czegoś mocniejszego, a zwłaszcza od niewiast. Bo trzeba powiedzieć jasno - kobiety były największą, poza koleją żelazną pasją Dyrektora. Uwielbiał je, a one uwielbiały Go. Dysponujący zawsze dla konkurentów celną ripostą Gerstmann, był dla pań jak wino - upajający naturalnym urokiem szarmancki dżentelmen który wraz z upływem lat bynajmniej nic nie tracił w ich oczach.

To wszystko łączyło się z jeszcze jednym ważnym fragmentem osobowości: niespotykanym poczuciem humoru i wynikającym z niego dystansem do samego siebie. O tym niech zaświadczy na koniec mej wypowiedzi opis jednej z ostatnich rozmów jakie z Nim odbyłem.
Na pytanie czy po tych wszystkich operacjach jakie ostatnio przeżył będzie mógł coś kiedyś łyknąć, odpowiedział: - Niestety, z męskich przyjemności pozostało mi już tylko golenie.

Odszedł przemiły człowiek, znawca - który bez dolewania wody (no chyba, że do parowozu!)- potrafił ciekawie opowiadać o tym, czym żył. Wiedziałem o Jego chorobie i długiej rekonwalescencji. Nie spodziewałem się, że nasze wspólne rozmowy to już przeszłość. A jednak. Kondolencje dla rodziny.