Świat kolejek wąskotorowych

Czy ktoś z obecnych na forum jest wstanie powiedzieć, co się dzieje od strony formalno-prawnej, jeśli jestem
właścicielem gruntu na którym przebiega torowisko i gmina nie przedłuża ze mną umowy?
Czy jest tak trochę jak z posiadaniem zabytku, jest mój, ale mam ustawowe obowiązki i  nie mogę go likwidować?

Dlaczego pytam:https://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/ozorkow-zawiera-umowy-o-dzierzawe-gruntu-pod-torowiskiem-60554.html (https://www.transport-publiczny.pl/wiadomosci/ozorkow-zawiera-umowy-o-dzierzawe-gruntu-pod-torowiskiem-60554.html)

Nie sądzę, żeby była tu jedna prosta i konkretna odpowiedź. Choćby z tej przyczyny, że takich przypadków, jak sądzę, nie ma zbyt wiele.

Tak na chłopski rozum:
- gmina może zaproponować wykup
- zamianę gruntów
- być może może (hehe) wystąpić do sądu o ustanowienie służebności (to tylko moje gdybanie - nie znam się na tyle dobrze na tym dziale prawa by się w jakiś autorytatywny sposób wypowiadać)
- sądzę, że w wypadku braku możliwości dojścia do porozumienia z właścicielem gruntu istnieje możliwość wywłaszczenia. Przepis ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 o gospodarce nieruchomościami stanowi, że celem publicznym jest m. in.:

Wydzielanie gruntów pod drogi publiczne, drogi rowerowe i drogi wodne, budowa, utrzymywanie oraz wykonywanie robót budowlanych tych dróg, obiektów i urządzeń transportu publicznego, a także łączności publicznej i sygnalizacji.

Niebagatelne znaczenie ma tutaj również fakt czy torowisko jest tramwajowe czy kolejowe. Jeśli kolejowe to polecam lekturę przypadku z Gdańska gdzie pewna firma kupiła działkę z fragmentem czynnej bocznicy i ja rozebrala.

Prawo do wywłaszczenia zostało zaostrzone po słynnej na całą Polskę willi Gmurków, która blokowała budowę linii tramwajowej na ul. Powstańców Śląskich.

Przy czym bocznica to nie linia kolejowa. Tej drugiej szczęśliwy nabywca terenu nie mógłby w ten sposób zlikwidować. Oczywiście przypadek z Gdańska jest ciekawy i pokazuje, jak istotne może być uregulowanie spraw własnościowych (oraz to, że argument "od lat korzystaliśmy z tego terenu i nikt się nie czepiał" nie jest zbyt użyteczny).

Tam, jak sądzę, użytkownik bocznicy zaspał, miasto zatrudniło dyletanta, a nowy właściciel gruntu, no cóż, nie miał chęci załatwienia sprawy.

Sądzę, że gdyby użytkownik bocznicy nie lekceważył sprawy przez lata i nie stosował myślenia "przecież zawsze tu jeździły pociągi", jest w znacznym stopniu, sam sobie winien.

Dalej - bocznica nie jest linią kolejową, nie służy transportowi publicznemu. Tutaj, jak sądzę, nie może być mowy o wywłaszczeniu.

A moim zdaniem nowy właściciel, którego dążeniem jest, jak mniemam, nieograniczone korzystanie z posiadanego terenu, zastosował taktykę podpatrzoną od innych "czyścicieli działek":

1. Błyskawiczna rozbiórka;
2. I co mi teraz zrobicie?

W przypadku Ozorkowa ciekawym pytaniem jest o jaki fragment chodzi, kto jest właścicielem i dlaczego teren nigdy nie został wywłaszczony (np. w Warszawie po wojnie były jeszcze fragmenty linii tramwajowych, które zahaczały o prywatne grunty ale do lat 60 zostały wywłaszczone).