Refleksje nt. "To se ne vrati"

[marekus]

Pewnego razu myślałem nad zdaniem "to se ne vrati".  Właśnie. Dlaczego? Skrzyżowałem sytuację wąskotorówek z życiem Kowalskiego, któremu się nie wiodło w życiu.


Młodość miał szczęśliwą. Ile to ludzi, towarów do wożenia, jaki z tego pożytek! Wszyscy szczęśliwi, wszystko piękne. Dorastał w dobrobycie. W końcu był najszybszym i najbardziej niezawodnym środkiem transportu w okolicy. Jednak im stawał się starszy, tym było gorzej. Na szczęście pojawiły się transportery i spalinówki, które mu pomogły. Jednak to było za mało. Kowalski popadał w alkoholizm, z czasem stracił pracę i stał się bezdomnym. Miał przed sobą tyle szans, te prędkości, ta nowoczesność... To było możliwe. Jednakże Kowalski został dziadkiem klozetowym. Mimo wszystko znaleźli się dobrzy ludzie, którzy mu pomogli. Ale czy dawny dziadek klozetowy może zostać profesorem? Raczej nie.

Inaczej mówiąc, sytuacja zaczęła się wymykać spod kontroli na przełomie lat 70/80-tych. Wówczas należało utrzymywać to w należytym stanie, a po "przewrocie", gdy wszystko było jeszcze "jako takie" wpompować w to należyte pieniądze. Wtedy można było pędzić stówą, wtedy można było wiele. Krótko mówiąc, okres prosperity nie wróci się. A mógł się wrócić. A to efekt wieloletnich zaniedbań, od nas zresztą niezależnych. Ale to wszystko nie znaczy, że kolejki nie mogą prowadzić ruchu turystycznego na należytym poziomie. Przecież jeden ze stu milionów dziadków klozetowych może zostać profesorem...